irfan yavru

Translate

15 Aralık 2014 Pazartesi

PORTRELER (PORTRAİTS)

70cm/85cm

65cm/80cm

80cm/120cm

Gönderen Unknown zaman: 03:24

Bunu E-postayla Gönder BlogThis!Twitter'da Paylaş Facebook'ta Paylaş Pinterest'te Paylaş

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

Hakkımda

Unknown

Profilimin tamamını görüntüle

Blog Arşivi

► 2018 (3)
- ► Nisan (1)
- ► Şubat (1)
- ► Ocak (1)

► 2017 (10)
- ► Aralık (1)
- ► Kasım (1)
- ► Ekim (1)
- ► Ağustos (1)
- ► Haziran (1)
- ► Mayıs (1)
- ► Nisan (1)
- ► Mart (1)
- ► Şubat (1)
- ► Ocak (1)

► 2016 (24)
- ► Aralık (1)
- ► Kasım (1)
- ► Mart (7)
- ► Şubat (13)
- ► Ocak (2)

► 2015 (25)
- ► Aralık (8)
- ► Ekim (4)
- ► Eylül (1)
- ► Ağustos (8)
- ► Nisan (2)
- ► Ocak (2)

▼ 2014 (25)
- ▼ Aralık (2)
  - PORTRELER (PORTRAİTS) 70cm/85cm 65cm/80cm ...
  - MANZARA (VİEW) 100cm/70cm
- ► Kasım (9)
- ► Ekim (4)
- ► Ocak (10)

► 2013 (21)
- ► Aralık (13)
- ► Mayıs (8)

The Istanbul residency offered me two very distinct experiences which perhaps represent Istanbul itself. The first days of the residency were dedicated to IDSVA activities. Visiting the Blue Mosque, Hagia Sophia Museum, the Grand Bazaar, Istanbul Modern, and Bosphorus river, indulging in the culinary fancies of Istanbul and gaining a historical perspective on the city while simultaneously considering the resonances of Pamuk’s Istanbul. After the residency ended I stayed on a few days and transitioned over to the new town, which offered an entirely different perspective, one which seemed more modern and western in its presentation. Roaming about Taksim Square shopping district was an excursion of modernity and consumption. Electronic shops, handwoven towels, handmade soap shops and art galleries lined the high inclined and narrow streets. Just on the other side of the river was the fleeting ceremonies of the Ramadan celebrations where teams of families lie out on the grass surrounding the mosque after sundown. What must it mean to be a city balanced between tradition and modernity? For me, as a visitor, it was difficult to gauge, however, through the memories, history and art of Irfan Yavru, an Istanbul portrait artist, whose life has been filled with art, politics and philosophy, I was able to gain a better understanding of the past, present and future of Istanbul.
This chance meeting with Irfan occurred after viewing his work in a local gallery and then discovering his studio nearby. Consequently, and in the spirit of inquisitiveness, I asked if he would be interested in talking to me about his work. I explained to him the reason for being in Istanbul and after offering me a brief biography of himself, which includes a degree in philosophy and a lifetime in art, I knew that I needed to talk to him—I had found an artist/philosopher right there in Istanbul. What is linked below is a two-part audio interview with Irfan Yavru on the subject of art, politics and philosophy. Embedded within the two-part conversation is a simple question, “What does it mean to be an artist/philosopher?” The answer that comes about through the conversation is not only through the form of the work but also through context and the practice itself.

Irfan Yavru: Art, Politics and Philosophy

Irfan Yavru: Art, Politics and Philosophy

İrfan Yavru tablolarında izleyicisini doğrudan muhattap almayan ama izleyicisinin kendinden birşeyler bulmasını kışkırtan tiplemelerin bakışlarıyla karşılaşırız.Bu bakışlar bize pekde görmek istemediğimiz durumları,ruh hallerini gösterir. Bu tiplerin cinsel kimlikleri müphemdir.Çok kategorize edilemez;dişi diye baktığınızın bir erkek olma ihtimali ya da erkekliği çok vurgulanmış gibi duranın bakışlarında derin bir dişilik görebilirsiniz.Biri ötekidir.Tabuların olmadığı bir insani durumlar resmigeçidi gibidirler.Ve izleyicisini tedirgin ederken aynı zamanda izleyicisine ‘’Sende de bende ne görüyorsan var.’’ derler.Dolayısıyla İrfan Yavru’nun tabloları ile çok kolay ve sık bir bağ kurulur.

Tabloların renklerindeki canlılıkla tiplerdeki,depresif,acı ya da melankolik halleriyle bir tezat teşkil eder gözükseler de sonuçta bizde canlı ve pozitif etkiler bırakırlar.

İrfan Yavru’nun portreleri izleyicisiyle o kadar direkt bir ilişkiye yol açıyor ki pazarlamanın ek izahlarına ihtiyaç yok gibi.Onların karşısında nötr kalamazsınız.Ya beğenirsiniz,ya da beğenmezsiniz.

Eğer İrfan Yavru’nun tablolarından birisini almışsanız bu bir suç ortaklığıdır.Ancak Baudriller’in ‘’ Artık günümüzde sanat bir suç ortaklığına dönüşmüştür’’ anlamında da değildir.

Feslere,sarıklara,bıyıklara gelince.Onlar sizi yanıltmasın,hikaye sadece geçmişte değil şimdi ve gelecekte de aynı…

N.Çağlıyan.

Basit teması. Blogger tarafından desteklenmektedir.